Refleksy subtelności

„Refleksy subtelności” to wideo-traktat o stopniowym uczeniu się czułości wobec siebie. Praca wideo staje się wizualną medytacją, która — poprzez kontakt z naturą i zanurzenie w ciszy — opowiada o procesie odzyskiwania łagodności i wewnętrznej harmonii. Ucieczka od zgiełku współczesności jest tu punktem wyjścia do subtelnej refleksji nad tym, jak być bliżej siebie — nie przez izolację, lecz przez głębsze połączenie ze światem, z żywiołami: ziemią, powietrzem i wodą.

Ciało nie zajmuje tu centralnej pozycji – staje się częścią szerszej całości, organicznie wpisując się w rytmy przyrody. Poprzez powolne gesty i uważność, wideo bada możliwość odnalezienia ukojenia i duchowego ugruntowania — także jako formy delikatnego samouzdrawiania.

Inspirowana kinem Tarkowskiego praca operuje kontemplacyjnym rytmem, który prowadzi widza przez ciche momenty introspekcji. Obrazy, przesycone czułością i spokojem, towarzyszą emocjonalnemu pejzażowi wiersza Zuzanny Ginczanki „Wyjaśnienie na marginesie”, pogłębiając temat osobistego odrodzenia i budowania relacji z samym sobą na nowo.

To opowieść o powolnym uczeniu się miłości do siebie — poprzez obecność, kontakt z naturą i akceptację własnej kruchości.

Nie powstałam

z prochu,

nie obrócę się

w proch.

Nie zstąpiłam

z nieba

i nie wrócę do nieba.

Jestem sama niebem

tak jak szklisty strop.

Jestem sama ziemią

tak jak rodna gleba.

Nie uciekłam

znikąd

i nie wrócę

tam.

Oprócz samej siebie nie znam innej dali.

W wzdętym płucu wiatru

i w zwapnieniu skał

muszę

siebie

tutaj

rozproszoną

znaleźć. 

Źródło: Zuzanna Ginczanka, „O centaurach”, Warszawa 1936

Scenariusz i reżyseria: Stefania M. Jankowiak

Występują: Stefania M. Jankowiak, Sonia Samelczak, Dominika Żentel

Dźwięk i montaż: Stefania M. Jankowiak

Głosy: Stefania M. Jankowiak, Magdalena Staruch

Dyplom magisterski realizowany w Pracowni Studium Relacji Przestrzennych u dr hab. Marii Wrońskiej 

Akademia Sztuk Pięknych im Eugeniusza Gepperta

Wrocław 2024