Cień to symbol interpretacji ciemnej strony ludzkiego umysłu lub jego nieodkryta część, coś ukrywanego przed światem.

Poszukiwanie własnego komfortu cielesno-duchowego, którego podjęłam się przystępując do pracy licencjackiej, pozwoliło mi na poznanie własnych ograniczeń twórczych. Pozornie ciemna masa, nie odstępująca ciała na krok, zamieszkująca ludzkie wnętrze i przemierzająca następne pokolenia, stała się podłożem do samopoznania. Porozumienie między cieniem wewnętrznym a zewnętrznym pozwala odnaleźć harmonię, tak jak gimnastyka i muzyka, pozwala rozwijać się ciału człowieka i jego wartościom. Poprzez symbole, gesty i taniec bōto poszukiwałam podłoża do połączenia obydwóch elementów. Na taniec składają się trzy stany: stan podłogi, pionu, powietrza, z czego każdy reprezentuje inną formę dialogu z cieniem.

Pracę artystyczną stanowi film, opowiadający o całym procesie poszukiwania komfortu cienia.

Film jest realizacją dyplomu licencjackiego realizowanego w pracowni Studium relacji przestrzennych na kierunku Mediacja Sztuki.

Scenariusz i reżyseria: Stefania M. Jankowiak

Montaż: Stefania M. Jankowiak

Występują: Stefania M. Jankowiak

Promotor dr hab. Maria Wrońska 

Wydział Rzeźby i Mediacji sztuki. 

Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta

Wrocław 2022